Shah Sharaf

ਸ਼ਾਹ ਸ਼ਰਫ਼ (ਪਾਨੀਪਤ)

ਗਿਆਨੀ ਗਿਆਨ ਸਿੰਘ ਮੁਤਾਬਿਕ ਸ਼ਾਹ ਸ਼ਰਫ਼ ਇਕ ਫਕੀਰ ਸੀ ਜੋ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਮਿਲਿਆ ਸੀ; ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਉਸ ਨਾਲ ਫ਼ਾਰਸੀ ਵਿਚ ਗਲਬਾਤ ਕਰ ਕੇ ਉਸ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਵੇਲੇ ਇਸ ਨਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਵੀ ਸੂਫ਼ੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਹਾਂ ਪਾਨੀਪਤ (ਹਰਿਆਣਾ) ਵਿਚ ਕਦੇ ਇਸ ਨਾਂ ਦਾ ਇਕ ਫ਼ਕੀਰ (ਸ਼ੇਖ਼ ਸ਼ਰਫ਼ਉਦੀਨ, 1209-1324) ਜ਼ਰੂਰ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ ਸੀ । ਉਸ ਦਾ ਮਜ਼ਾਰ ਪਾਨੀਪਤ ਦੇ ਕਲੰਦਰ ਚੌਕ ਵਿਚ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਕਿਸੇ ਗੱਦੀਦਾਰ ਨਾਲ ਧਰਮ ਚਰਚਾ ਕੀਤੀ ਹੋਵੇ. (ਤਸਵੀਰ: ਸ਼ੇਖ਼ ਸ਼ਰਫ਼ਉਦੀਨ ਦਾ ਨਜ਼ਾਰ):

ਸ਼ਾਹ ਸ਼ਰਫ਼ (ਬਟਾਲਾ)
ਸ਼ਾਹ ਸ਼ਰਫ਼ (1640-1724) ਇਕ ਸੂਫ਼ੀ ਕਵੀ ਸੀ, ਜੋ ਬਟਾਲਾ (ਗੁਰਦਾਸਪੁਰ) ਦਾ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਦਾਦਾ ਇਕ ਸਰਕਾਰੀ ਕਾਨੂੰਨਗੋ ਸਨ, ਜੋ ਹਿੰਦੂ ਤੋਂ ਮੁਸਲਮਾਨ ਬਣੇ ਸਨ। ਲਾਹੌਰ ਵਾਸੀ ਸ਼ੇਖ਼ ਮੁਹੰਮਦ ਫ਼ਾਜ਼ਿਲ, ਜੋ ਕਾਦਰੀ ਸੱਤਾਰੀ ਫ਼ਿਰਕੇ ਦੇ ਸਨ, ਉਸ ਨੂੰ ਸੂਫ਼ੀ ਧਾਰਾ ਵਿਚ ਲੈ ਕੇ ਆਏ ਸਨ। ਉਸ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਦੋਹੜੇ ਤੇ ਕਾਫ਼ੀਆਂ ਦੀ ਰਚਨਾ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਉਸ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਸੀ ਕਿ ਜਿਵੇਂ ਬੀਜ ਬੂਟਾ ਬਣਨ ਵਾਸਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਖ਼ਤਮ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ, ਉਵੇਂ ਹੀ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਖ਼ਤਮ ਕਰ ਕੇ ਰੱਬ ਵਿਚ ਲੀਨ ਹੋ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇਹੀ ਅਸਲ ਰੂਹਾਨੀਅਤ ਹੈ.

(ਡਾ. ਹਰਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਦਿਲਗੀਰ)